انواع ارائه از نظر نوع رسانه

در مقاله قبل با مفهوم ارائه آشنا شدیم حال قصد داریم که در این مقاله با انواع ارائه از نظر نوع رسانه آشنا شویم. ارائه را می‌توان از چند دیدگاه رده بندی کرد. در اینجا انواع آن صرفاً از نظر نوع رسانه اصلی مطرح می‌شود.

می‌بینید که رسانه در همه انواع ارائه، همان زبان در معنای عام است. بی‌تردید بشر در آغاز، پس از سپری کردن مراحل ارائه اشاره‌ای، تنها از زبان گفتار برای بیان منظور و ارائه موضوع استفاده کرده است.

در شکل زیر نمای ساده شده سیستم ارائه را مشاهده می‌کنید:

همانطور که در شکل بالا مشاهده می کنید، دو جنبه اساسی هر انتقال اطلاعات عبارتند از “کمیت” و “کیفیت”. منظور از کمیت، مقدار اطلاعاتی است که در یک ارائه به مخاطب فرستاده می‌شود، اما کیفیت ارائه جنبه‌هایی دارد: از جمله کیفیت زبانی (رسانه‌ای در معنای عام)، کیفیت صوری (شکلی) و کیفیت محتوایی. روشن است که ارائه کننده باید ارائه را کنترل کمی و کیفی کند تا ارائه مطلوب و رضایت بخش باشد.

کمیت و کیفیت ارائه تحت تاثیر عواملی هستند.

عوامل تاثیر گذار در انواع ارائه

ارائه کننده (با توجه به کانال ارائه کننده)، مخاطب (با توجه به کانال ارائه کننده)، موضوع ارائه، نوع ارائه (از نظر رسانه اصلی)، انگیزه و هدف ارائه، امکانات آماده‌سازی محتوای ارائه، امکانات کمکی ارائه، مدت ارائه، زمان و تاریخ ارائه، مکان ارائه، جغرافیای ارائه، زبان ارائه، وضع اجتماعی محیط ارائه (از نظر فرهنگی، سیاسی و…).

این عوامل هر یک به نوبه خود روی ارائه تاثیر می‌گذارند، ضمن اینکه روی یکدیگر نیز تاثیر متقابل دارند. در بین این عوامل وجود دارد. هر یک از این عوامل خصوصیات و جنبه‌هایی دارند. برای شبکه‌ای از تاثیرات واقع اینکه ارائه‌ای موثر و مطلوب باشد، باید که تاثیرات مثبت این مجموعه عوامل، در حداکثر و تاثیرات منفی آن‌ها در حداقل باشد. چنانچه هر یک از این عوامل، فاقد حداقل خصوصیات و شرایط لازم باشد، طبعاً روی سیستم ارائه تاثیرات منفی خواهد داشت. بنابراین در بررسی عوامل با تاثیرات منفی (متناظر پارازیت‌ها در سیستم انتقال اطلاعات ماشینی)، باید تاثیرات منفی هر یک از آنها را باز شناخت. تاثیرات منفی هر عامل خود وقتی بروز و عمل می‌کنند که آن عامل خواه از نظر خصوصیات لازم و خواه از لحاظ عملکرد، ضعیف باشد.

به عنوان مثال، وجود نقاط ضعیف و عدم قابلیت‌ها و در نتیجه عدم مهارت یا مهارت کم ارائه کننده در انجام هر یک از چهار فراروند پیام اندیشی، پیام سازی، پیام پیرایی و پیام فرستی، مجموعه‌ای از تاثیرات منفی روی سیستم ارائه بر جا می‌گذارد و در نتیجه ارائه ناموثر و نامطلوب می‌شود.